آوای خزر: این روزها مردم از ترس جان شان از هم دوری می کنند، انگار امروز داریم شمایی دور از آن «واقعه بزرگ» را می بینیم، واقعه ای که حتماً اتفاق خواهد افتاد و همه ما این آیات را با تمام وجود درک خواهیم کرد...
اهمیت معنویت و رشد معنوی در انسان، در چند دهه گذشته به صورتی روز افزون توجه روان شناسان و متخصصان بهداشت روانی را به خود جلب کرده است.
امروزه بیش از هر زمان دیگری شاهد تجارب استرس زایی هستیم که بهداشت روان افراد را به مخاطره انداخته و باعث بروز ناراحتی های روانی در انسان می گردند.
تجارب نشان می دهد که در ایران بسیاری از اختلالات روانی – عاطفی و حتی بین شخصی در تعامل با مسائل معنوی و مذهبی قرار دارد و بدون توجه به حساسیت نسبت به این تعامل، تشخیص و درمان، موفقیت آمیز نخواهد بود. اختلال هایی نظیر وسواس، اضطراب، افسردگی، احساس گناه، تعارض های درونی و بین فردی از نمونه هایی است که در تعامل با باورها و نگرش های مذهبی قرار دارد، بنابراین می توان از راهبردهای معنوی به عنوان نوعی ابزار مکمل در کنار سایر رویکردها با دقت و حساسیت خاص استفاده کرد.
باکمی تأمل در ابتلائات و امتحانات این دنیا در می‌یابیم که سختی‌ها، ناخوشی‌ها و ابتلائات این دنیا، فرصتی ویژه را برای پیرایش از ناخالصی‌ها و زنگار‌ها فراهم و زمینه را برای رشد و تعالی انسان آماده می‌کند و ناملایمات و آزمایش‌ها، بستری را برای بروز و ظهور بندگان نیکوکردار و دیگران فراهم می‌کند.
وقتی قرآن و سوره های مربوط به اتفاقات روز قیامت را می خواندیم از خود می پرسیدیم مگر می شود روزی برادر پشت برادر را خالی کند؟ گیرم که این بشود اما چگونه می شود پدر و مادر که نماد مهرورزی، محبت و حمایت هستند از فرزند روی برگیرند و دوری کنند، چرا پدر و مادر از فرزند می گریزد و فرزند از پدر و مادر؟ احتمالاً آیات قرآن را با تردید می خواندیم و دنبال نشانه و اثبات آن واقعه می گشتیم.
آری؛ «کرونا» با تمام نحوستش، بازگو کننده ملموس آیات مربوط به رفتار انسان ها در قیامت شد.
وقتی شنیدیم پدران و مادران بسیاری به فرزندان خود پیغام دادند که برای عید امسال به دیدنشان نیایند. وقتی کراهت رفت و آمد میان خواهر و برادر را دیدیم.
وقتی دوستان و آشنایان فراوانی را دیدیم که ندیدن همدیگر را ترجیح دادند و... همه اینها جلوه ای کوچک از حالات انسان ها در قیامت برایمان تداعی شد که در آیات 34 تا 36 سوره مبارکه «عبس» آمده است، "یوم یفرالمرء من اخیه" روزی که آدمی فرار می کند از برادرش! فقط این نیست بلکه یک مرحله بالاتر"وامه و ابیه" و از مادر و پدرش و حتی"وصاحبه و بنیه" بله، و از همسر و فرزندانش هم می گریزد!
این روزها مردم از ترس جان شان از هم دوری می کنند، مادر فرزندش را بغل نمی کند و پدر دست فرزند را نمی گیرد! اقوام و آشنایان به دیدن یکدیگر نمی روند، حتی اگر عزیزترین کس ما از دنیا برود جنازه اش را به ما نمی دهند تا برای آخرین بار ببینیمش و خداحافظی کنیم و غریبانه دفنش می کنند!
مجالس ممنوع، نماز جمعه و جماعات که این همه برایش ثواب گفته اند ممنوع، تعاملات و رفتارهای اجتماعی، صله رحم، دید و بازدید ممنوع! آری تحمل این روزها بسیار سخت است، انگار امروز داریم شمایی دور از آن «واقعه بزرگ» را می بینیم، واقعه ای که حتماً اتفاق خواهد افتاد و همه ما این آیات را با تمام وجود درک خواهیم کرد.
مع الوصف اما ما اعتقاد به آن حقیقتی داریم که در آیات 5 و 6 سوره مبارکه «الشرح» بیان شده است"فان مع العسر یسرا" پس با هر سختی آسانی است و با تأکید تکرار شده است که"ان مع العسر یسرا" با هر سختی آسانی است.
اعتقاد به خدا و آخرت، کلید امید به آینده می باشد و باعث ایجاد معنی و هدفمندی برای زندگی می گردد. افرادی که احساس معناداری و هدفمندی زندگی را داشته باشند در زمان بحران بهتر با شرایط کنار می آیند و امید به لطف خدا آنان را قادر می سازد که آشفتگی روانی کمتری را تجربه کنند.
یادآوری نیازمندی انسان به خدا یکی از حکمتهای حوادث است. بنابراین حوادثی مانند شیوع بیماری کرونا برای انسان درس ها و عبرت های فراوانی دارد.
یکی از راه های مقابله با این بلایا تقویت ارتباط معنوی با پروردگار است، اعتقاد راسخ به قدرت لایزال الهی و فهم آیه" یدالله فوق ایدیهم" که اراده و قدرت خداوند از همه قدرت ها و علوم و تدبیر بشری بالاتر است و بشر به هر علم و فنونی هم که دست یابد در برابر قدرت یک ویروس میکرونی ناتوان می ماند.
حال زمانش رسیده فارغ از هر دین و مذهبی به خودش پناه ببریم! تا از خزائن رحمت بیکران و محبت سرشارش بهره مند شویم.
تهیه کننده:سرهنگ سیدجعفرساداتی_ معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی استان مازندران
انتهای پیام/1000
